Το λευκαδίτικο δομικό σύστημα έχει ιδιομορφίες. Mετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 1825 η πόλη ανοικοδομήθηκε εκ νέου με βάση τον αγγλικό αντισεισμικό κανονισμό.
Τα σπίτια έχουν πέτρινο ισόγειο και ελαφρύ ξύλινο όροφο (ή ορόφους) με υποστυλώματα, ποντέλλα, που μεταφέρουν το φορτίο απευθείας στα θεμέλια του κτηρίου και όχι στους πέτρινους τοίχους του ισογείου. Ο ξύλινος σκελετός πληρώνεται (γεμίζει) με πλινθοδομή.
Στα φτωχόσπιτα, για το γέμισμα χρησιμοποιούνταν φθηνότερα υλικά, όπως αποξηραμένο σπάρτο επιχρισμένο με λάντσα ή μείγμα ασβέστη, ψιλής άμμου και νερού. Η επικάλυψη γίνεται στο εσωτερικό με σοβά και εξωτερικά, στο ισόγειο, με σοβά ή -σπανιότερα- παραλείπεται. Ο όροφος «θωρακιζόταν» με σανίδες είτε με σοβά είτε (στα μεταγενέστερα χρόνια) με -την οικονομικότερη- λαμαρίνα. Σε κάποιες περιπτώσεις έμενε ανεπίχριστος. Η επένδυση πρόσφερε προστασία από την (έντονη) υγρασία, λειτουργώντας ταυτόχρονα και ως θερμομόνωση. Η χρήση λαμαρίνας στο εξωτερικό, βαμμένη στις μέρες μας με διαφορετικά σε κάθε σπίτι χρώματα, δίνει χαρακτηριστική εμφάνιση στην πόλη. Η γειτνίαση του νησιού με την Ήπειρο είχε ως αποτέλεσμα οι φημισμένοι Ηπειρώτες χτίστες να περάσουν στο νησί και να αφήσουν τη σφραγίδα τους σε λιθοδομές, αγκωνάρια, πλαίσια περίτεχνων παραθύρων και θυρών, εκκλησίες και σπίτια. Κτήρια ενδεικτικά της τοπικής αρχιτεκτονικής καθώς και τη θέση τους στην πόλη θα δούμε στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας τον πίνακα της μελέτης του αρχιτέκτονα Παναγιώτη Αργυρού. Όπως λέει ο ίδιος: «Ο χάρτης αυτός αφορά την αξιολόγηση α) των κτηρίων, β) των πολεοδομικών στοιχείων και γ) των επιμέρους στοιχείων του ιστορικού κέντρου. Τα παραδοσιακά κτήρια διακρίνονται σε i) ιδιαίτερα αξιόλογα, ii) αξιόλογα και iii) συνοδείας. Εκτός από κτήρια, σημειώνονται και αξιόλογες πλατείες και πλατώματα, αξιόλογες διαδρομές και αξιόλογα μέτωπα κτηρίων. Τέλος, σημειώνονται χαρακτηριστικά επιμέρους στοιχεία που εμπλουτίζουν τη φυσιογνωμία του συνόλου, όπως πόντζοι, σοφίτες και λιθόστρωτα.
Πηγή: www.lefkadaslowguide.gr